De heenreis en 1e dag

We zijn veilig in Ouagadougou aangekomen. Gisteravond om 10 over 11 kwamen we aan (plaatselijke tijd is hier 2u vroeger, dus 10 over 9). Slechts een uur en een kwartier vertraging. De ouders van Hans stonden ons op het vliegveld op te wachten. We moesten nog een visum halen op het vliegveld. Bij de infobalie op het vliegveld zeiden ze eerst dat we terug naar Nederland moesten om een visum te halen. Maar gelukkig ging Hans daar tegenin, want Hans z'n moeder, Els, had verteld dat het wel mogelijk was om op het vliegveld een visum te halen. Nadat er nog wat mensen waren bij gehaald en Hans een paar keer hetzelfde verhaal had verteld, kwamen opeens de visumformulieren boven tafel. We konden gewoon een visum halen, ze deden gewoon moeilijk om het moeilijk doen. We hebben toen nog even een drankje op een terrasje gedaan en daarna zijn we naar huis gegaan. Hans z'n ouders, Els en Eric hebben een erg mooi huis, het doet heel paradijselijk aan. Ze hebben een zwembad, hangmat en allemaal exotische planten (o.a. een mangoboom!). Op dit moment is het 40 graden buiten.
De omgeving is niet in 2 á 3 woorden te omschrijven. Ik wil daarvan ook nog veel foto's maken. Het is echt heel erg vreemd om hier door de straten te rijden. Normaal zie je dat alleen op tv. Langs de straat zitten ontzettend veel winkeltjes, met de meest uiteenlopende spullen. Het zijn houten hutjes met bijv. wasbakken, kleding, meubels, flessen water, fietsen, eten etc, etc. Er koken ook vrouwen langs de weg. Een vrouw zat bijv. een soort van poffertjes te bakken. Elke keer als we met de auto voor het stoplicht staan, rennen er een paar jongens naar de deuren en houden een rits telefoonkaarten voor. Verder is het een gigantische drukte, overal brommertjes, auto's, fietsers en mensen die lopen (ook vrouwen met bijv. een kruik op hun hoofd). Soms zie je ook een bedelaar langs de kant van de weg zitten, dat ziet er wel erg zielig uit.
De sfeer vind ik hier erg fijn, je bent natuurlijk wel een blanke tussen allemaal maar donkere mensen, maar ze kijken je niet raar aan, ook niet als vrouw. Ze kijken natuurlijk wel een beetje nieuwsgierig omdat je blank bent. Of ze proberen je dingen te verkopen. Vrouwen lopen er ook genoeg op straat, sommigen lopen in grote kleurige doeken, andere hebben gewoon een broek met een hempje aan. Ik vind het erg prettig dat ik gewoon kan aantrekken wat ik wil en niemand er van op kijkt. In Oman was dat heel anders. De hele sfeer is hier ontspannen.
Hans z'n ouders hebben dus een wacht, chauffeur, werkster en kok. Els vertelde dat de werkster (jonge vrouw) haar en ons had uitgenodigd om 's te komen eten bij haar thuis. Els heeft geen idee hoe de werkster woont dus misschien komen we wel in een hutje terecht, maar dat lijkt me erg leuk om eens te zien hoe de 'gewone' Burkinabe woont.
Waar ik trouwens al snel achter kwam op de reis naar Burkina, is hoe ontzettend sloom de mensen zijn. Bij het inchecken in Brussel begon het al. Mensen staan niet normaal in de rij en bij iedereen lijkt er wel een probleem te zijn bij de balie, bijvoorbeeld dat ze veel teveel bagage bij zich hebben, terwijl je van de vliegtuigmaatschappij al 30 kilo mag meenemen! In Tripoli (Libië) moesten we overstappen, er zat 2u tussen voordat we verder konden. Daar was het wel een beetje een Oman sfeertje, omdat het land islamitisch is. Mannen zaten me daar wel weer een beetje zwaar uit te checken. Uiteindelijk hadden we daar een uur en kwartier vertraging.
Bij het instappen schoot het hier weer voor geen meter op, omdat iedereen weer veel teveel handbagage bij zich had.
Na veel geprop in de kastjes boven de stoelen konden we eindelijk gaan. Toen we in Ouagadougou aankwamen moesten we perse met z'n allen in een bus, terwijl de ingang van het vliegveld 30 meter verderop was. Dat ging echt helemaal nergens over, maar 't was ook wel weer komisch. En toen we binnen kwamen hingen de mensen achter de loketten echt op hun stoel alsof ze elk moment in slaap konden vallen, heel bizar. Maar dat is dus een beetje overal hier zo. Het duurt allemaal erg lang, mensen zijn de helft van de dag aan het wachten/luieren. Erg leuk om zo'n andere mentaliteit mee te maken. En 't is opzich ook wel ideaal voor op vakantie, lekker ontspannend :)